Σχολείο της Χώρας Νάξου

Το φθαρμένο από τους ανέμους ακρωτήριο του αετώματος

Λιωμένο από τους αρμυρούς ανέμους το επίχρισμα του κτηρίου

Εγκατάλειψη και το απαραίτητο καλώδιο.

Σκουριασμένη η πανέμορφη σιδεριά του φεγγίτη

Η όψη του σχολείου

Το Δημοτικό Σχολείο Άνω Σαγκρίου Νάξου

Ασβεστωμένα κορινθιακά επίκρανα στο μέσον της προσόψεως και φυσικά το απαραίτητο νεοελληνικό καλώδιο

Η πρόσοψη του σχολείου, χωρίς όμως αέτωμα και στέγη

Το παλιό σχολείο της Κυπαρισσίας

Καλόγριες με τα αρχικά Ν Π Π στην πλίνθο

Πλήρης εγκατάλειψη. Κρίμα για τη συμπαθητική πόλη

Δημοτικό Σχολείο Ακρωτηρίου Θήρας

Ακρωτήριο πατρινού εργαστηρίου με γυναικεία μορφή σε σύγχρονη εκτέλεση

Χαριτωμένη τοποθέτηση ακροκεράμων με γυναικείες μορφές στο γείσο της εισόδου και γεισιπόδων κάτω από αυτό. Κεραμιδί, λευκό, γαλάζιο και σωμόν δημιουργούν ένα ευχάριστο χρωματικό σύνολο

Η είσοδος του σχολείου

Σε αυτή τη χώρα κάθε καλή φωτογραφία μπορεί να καταστραφεί από αυτοκίνητα σταθμευμένα όπου βολεύει, απορρίμματα ριγμένα όπου να 'ναι, γκράφφιτι επί πάσης επιφανείας ή εναέρια καλώδια, όπως εδώ

Πολύ χαρακτηριστικά τα γράμματα Δ Σ (Δημοτικό Σχολείο) στην ποδιά της αυλόθυρας. Η προσπάθεια αυτή να αποκτήσει στέγαση με επιστύλιο και αέτωμα είναι μέτρια για έναν απλό λόγο: αυτοί που ασχολήθηκαν με την κατασκευή αγνοούν το μέτρο και την αρμονία της κλασσικής αρχιτεκτονικής

Το σχολείο δίπλα από την εκκλησία και το ηρώον στο προαύλιό του εκφράζουν ιδανικά που δυστυχώς έχουν ξεπεραστεί στην εποχή μας

Ευχαριστώ τον αναγνώστη του ιστολογίου Αλέξανδρο Βλάχο για την παραχώρηση των φωτογραφιών από τις Κυκλάδες. Αυτές που δημοσιεύθηκαν σήμερα, καθώς και όσες ακολουθήσουν τις επόμενες ημέρες, προέρχονται από το προσωπικό του φωτογραφικό αρχείο.

Δημοτικό Σχολείο Εμπορείου Θήρας

Αρχιτεκτονική, υλικά και χρώματα μπορούν να αναδείξουν ή να καταστρέψουν ένα κτήριο. Το Δημοτικό Σχολείο του Εμπορείου είναι ένα καλό δείγμα προσεγμένης ανακαινίσεως νεοκλασσικού δημοσίου κτηρίου

Παλαιότερη φωτογραφία με καλύτερο φωτισμό και χωρίς την επιγραφή στο επιστύλιο. Δεν είναι πολύ κακή, θα μπορούσε όμως να είναι λίγο πιο διακριτική

Το Εμπορείο είναι το μεγαλύτερο χωριό της Σαντορίνης και βρίσκεται στα νότια του νησιού. Ενώ το παλαιότερο τμήμα του οικισμού χαρακτηρίζεται από πυκνή δόμηση και στενούς δρόμους μεσαιωνικού χαρακτήρα, το σχολείο του, κτίσμα του 19ου αιώνα, ακολουθεί τις αρχές του νεοκλασσικισμού. σε μία εξαιρετικά απλή και συμμετρική εκδοχή που δημιουργεί ένα πολύ ευχάριστο αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα. Δυστυχώς αυτός ο τόσο όμορφος νεοκλασσικισμός του 19ου αιώνα τσαλαπατήθηκε από τις μπουλντόζες και τις μπετονιέρες του μοντερνισμού.

Δημοτικό Σχολείο Φολεγάνδρου

Στη θέση των ακροκεράμων κοινοί πειραϊκοί Ερμήδες, στις απολήξεις του αετώματος ανθεμωτά ακρωτήρια και κορινθιακά επίκρανα στις ψευδοπαραστάδες της εισόδου. Συνηθισμένα έργα της κεραμοπλαστικής του 19ου αιώνα, που δημιουργούν ένα σύνολο χάρμα οφθαλμών

Το αέτωμα της εισόδου

Η είσοδος του σχολείου

Το κορυφαίο ακρωτήριο της εισόδου της αυλής

Η είσοδος της αυλής του σχολείου

Μια ζωγραφιά. Γιατί να μην ήταν έτσι όλα μας τα σχολεία;

Α' Γυμνάσιον εν Πύργω

Γείσα και γεισίποδες, όλα ξύλινα. Τα παντζούρια έχουν κινητές γρίλλιες ευρωπαϊκού τύπου

Η οδός Λυκούργου Κρεσταινίτου εκτείνεται από τη βόρεια πτέρυγα της παλαιάς Δημοτικής Αγοράς του Πύργου μέχρι το μητροπολιτικό ναό της πόλεως και την κεντρική πλατεία. Στο μέσον του μήκους της αριστερά μια πέτρινη μάντρα και μια κληματαριά μισοκρύβουν ένα παλιό διώροφο σπίτι, που βρίσκεται πιο μέσα από την οικοδομική γραμμή και σε γωνία με αυτήν. Αυτό το σπίτι με τα έκδηλα σημάδια εγκαταλείψεως στέγασε το «Α’ Γυμνάσιον εν Πύργω», το πρώτο σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαιδεύσεως της ηλειακής πρωτεύουσας και της Ηλείας γενικά. 

Το κάτω μέρος του πλαισίου του παραθύρου μαζί με το μάνταλο που στερέωνε το ανοικτό παντζούρι

Ως έτος ιδρύσεώς του αναφέρεται το 1873. Στο ακίνητο της οδού Κρεσταινίτου το σχολείο στεγάστηκε έως το 1932, οπότε μεταφέρθηκε στο μοντέρνο κτήριο που η πόλη γνώριζε ως «Αρρένων» μέχρι την κατεδάφισή του, το 2008. 

Η μπαλκονόπορτα έχει ακόμη το ξύλινο αέτωμά της. Το μπαλκόνι ήταν αρχικά ξύλινο και στηριζόταν σε σιδερένια φουρούσια

Στο Α’ Γυμνάσιον φοίτησαν οι νέοι Πύργιοι και όσοι από τα γύρω χωριά είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους μετά το Ελληνικό Σχολείο (σχολαρχείο). Επειδή οι μετακινήσεις τότε δεν ήταν εύκολες, οι χωρικοί μαθητές είτε νοίκιαζαν σπίτια στον Πύργο, είτε επέστρεφαν βράδυ στο χωριό τους, εάν δεν ήταν πολύ μακρυά. Όπως επέβαλλε το εκπαιδευτικό σύστημα, εκτός από την καθαρεύουσα και την αρχαία ελληνική, διδάσκονταν η λατινική και η γλώσσα του ευρωπαϊκού συρμού, η γαλλική. Οι απόφοιτοι του Γυμνασίου Πύργου ήταν οι μορφωμένοι εκείνης της εποχής. 

Η είσοδος του κατωγιού είναι ιδιαίτερα επιμελημένη, με ανάγλυφο πλαίσιο (πορτίκο) και ημικυκλικό φεγγίτη που κοσμεί σφυρήλατη σιδεριά. Το δάπεδο του κατωγιού ήταν στρωμένο με βοτσαλωτό, πράγμα μοναδικό στην πόλη του Πύργου, το οποίο καλύφθηκε πριν χρόνια με τσιμέντο!

Η είσοδος του κατωγιού. Ο τοίχος αριστερά είναι μεσοτοιχία με την πολυκατοικία που κατέλαβε μέρος του κτηρίου

Εμβληματική μορφή του Γυμνασίου υπήρξε ο γυμνασιάρχης ΓεώργιοςΠαπανδρέου, εκπαιδευτικός και ιστορικός στον οποίον η Ηλεία οφείλει την πληρέστερη καταγραφή της ιστορίας της, που παραμένει ακόμη ανυπέρβλητη. Απόφοιτος του Α’ Γυμνασίου ήταν ο καπετάν Γιάννης Λάτσης και ο παππούς του γράφοντος, (ο εικονιζόμενος επάνω αριστερά).

Το σωζόμενο τμήμα του Α' Γυμνασίου από την οδό Κρεσταινίτου. Αριστερά του μπαλκονιού υπήρχαν, κατά συμμετρία, δύο ακόμη παράθυρα.

Μετά τη μετακίνηση του σχολείου στο νέο κτήριο, το ακίνητο χρησιμοποιήθηκε ως κατοικία και ταβέρνα, χωρίς αλλαγές στη διαρρύθμισή του. Το αριστερό τμήμα του αργότερα κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε πολυκατοικία. Το σωζόμενο τμήμα διατηρείται σε κακή κατάσταση, κυρίως λόγω του ξύλινου εξωτερικού διακόσμου του που φθείρεται από την υγρασία. Έστω και σε αυτή την κατάσταση, αποτελεί ένα από τα τελευταία και παλαιότερα εναπομείναντα δείγματα του πρώιμου πυργιώτικου νεοκλασσικισμού, με αβέβαιο όμως μέλλον.