Μάντρα, πλοίο, εντοιχισμός, μπογιάτισμα

Οι Δίες της Ορθοδοξίας

Αθηναϊκοί Δίες με τετράγωνο γένι σε δεύτερη χρήση, κοσμούν υπερβολικά το αέτωμα προκάτ ναϊδρίου

Το όλον αποτέλεσμα

Παρεούλα

Λιθοτεχνήματα στις Αρχάνες Ηρακλείου

Βενετσιάνικο θύρωμα οικίας με κορινθιακά επίκρανα

Θλιβερό νεοελληνικό πανωσήκωμα...

Η χαμένη γραφικότητα της Χαλκίδας

Περιστέρια και Εμήδες σε εγκαταλελειμμένο οικία

Ασβεστωμένες καλόγριες σε διώροφη οικία. Προκαλούν εντύπωση οι χορταριασμένες στέγες σε αυτή την πόλη

Μόνο, έρημο και φθαρμένο σε ισόγεια οικία

Το ψηφιδωτό δάπεδο της ρωμαϊκής παλαίστρας. Η αρχαία πόλη αναπτύχθηκε κοντά στη λίμνη Αρέθουσα, νοτιοανατολικά του πορθμού του Ευρίπου

Σε αυτή την οικία μόνο οι γωνίες κοσμούνταν με ακροκέραμα. Το γωνιακό έχει κάνει φτερά

Ακρωτήριο και κυμάτια στην πρόσοψη της Αγίας Παρασκευής

Η Αγία Παρασκευή είναι η καθολική εκκλησία που έχτισαν οι Φράγκοι επάνω σε παλαιοχριστιανική ορθόδοξη εκκλησία. Απόδειξη η απουσία κόγχης στο ιερό βήμα, καθώς και τα γοτθικά τόξα. Μετά τη Φραγκοκρατία μετατράπηκε σε ορθόδοξη εκκλησία, τζαμί και πάλι εκκλησία, επ' ονόματι της πολιούχου των Χαλκιδέων. Είναι ένα μνημείο που φέρει επάνω του ίχνη όλων των αρχιτεκτονικών, ακόμη και του νεοκλασσικισμού

ερμήδες με έντονα σημάδια φθοράς

Η μαρμάρινη οθωμανική κρήνη, απέναντι από το τζαμί. Πίσω της η σύγχρονη άσχημη πόλη, χτισμένη επάνω στον οθωμανικό πολεοδομικό ιστό. Καμμία πεζοδρόμηση με κυβόλιθους και κανένα φαναράκι δεν μπορεί να φέρει πίσω τη χαμένη γραφικότητα της ιστορικής πόλεως της Εύβοιας

Η είσοδος του Εμίρ Ζαδέ τζαμί, που λειτουργεί σήμερα ως μουσείο

Το Εμίρ Ζαδέ τζαμί με τον περίβολό του να χρησιμεύει για τη στάθμευση των αυτοκινήτων

Ασυντήρητο οθωμανικό σπίτι της πόλεως, σχεδόν σε επαφή με σύγχρονο κτίσμα: θέαμα που αγγίζει τη γελοιότητα...

Χωρίς σχόλια

Θλίψη απέναντι από τη Δημοτική Αγορά

Πολλά παράταιρα στις εναπομείνασες στέγες

Κακοφωτισμένα ακροκέραμα αξιόλογου ερειπωμένου αρχοντικού. Πολλοί δρόμοι της πόλεως έχουν κατεύθυνση από τα δυτικά προς τα ανατολικά, επομένως πολλές προσόψεις έχουν προσανατολισμό προς το βορρά. Μία από τις δυσκολίες της φωτογράφησης

Απλά Ερμάκια λιάζονται στη θέση τους, σε ταπεινή οικία σε κάποιο δρομάκι  της πόλεως

Η πλήρης στέγη μίας μεγάλης οικίας, η οποία δεν παρουσιάζει κανένα αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον έτσι όπως έχει καταντήσει. Η Χαλκίδα δεν έχει πληγεί από σεισμούς τον τελευταίο αιώνα, όπως οι πόλεις της Πελοποννήσου και η Αθήνα, επομένως η εγκατάλειψη του νεοκλασσικισμού θα έλεγε κανείς ότι είναι συνειδητή επιλογή των κατοίκων και των τοπικών αρχών

Γωνία με βελανίδια στην απέναντι γωνία της προηγούμενης οικίας

Κορινθιακό επίκρανο σε ετοιμόρροπη αρχοντική οικία

Μισά αγάλματα, ολοκληρωτική εγκατάλειψη. Η Χαλκίδα, χτισμένη σε έναν πανέμορφο τόπο, θα μπορούσε να είναι μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας

Πατρινά επίκρανα σε δεύτερη χρήση

Κούκλες οι πατρινές, αλλά εγκληματική η στερέωση στον τοίχο με βίδες. Καλά, ποιος το σκέφθηκε;

Η οικία με τα βιδωμένα επίκρανα

Συλλεκτική κομματάρα ή μήπως σοκ και δέος;

Για όποιον ενδιαφέρεται, μπορεί να υπάρχει ακόμη στο Μοναστηράκι

Από το ιστολόγιο «Κάτι το Ωραίον!».

Της φυλακής τα σίδερα

Τοπίο της φρίκης. Τι είναι αυτά που καλύπτουν τα ακροκεραμάκια;

Η μοίρα του νεοκλασσικισμού στο λιμάνι...

Αυτά γλύτωσαν και βλέπουν ελεύθερα τη θάλασσα. Πόσο τυχερά είναι!

Διαμάντια από τα σκουπίδια

Στο κυριακάτικο παζάρι στην πλατεία Αβησσυνίας δεν υπάρχουν περιορισμοί στο εμπόρευμα. Έτσι θα δεις το παλιό βαμμένο κίτρινο ακροκέραμο μαζί με το καινούργιας κοπής ακροκέραμο βαμμένο κατ' αυτό τον αχαρακτήριστο τρόπο

Κάποια κομμάτια όμως, όπως αυτός ο καναρινί Ερμής, κρύβουν εκπλήξεις κάτω από την απαίσια μπογιά

Μετά τον καθαρισμό με νερό και διαβρωτικό αποκαλύφθηκε ο πηλός και η πατίνα. Ο αθηναϊκός Ερμάκος στάθηκε τυχερός και βρήκε τη θέση του στη συλλογή

Σημεία και τέρατα της κυριακάτικης βόλτας στο Μοναστηράκι

Υπήρχε και τρίτο τερατάκι με τα ίδια χρώματα, αριστερά από το χαρτόκουτο. Ο Άγιος της εικόνας δεξιά είναι ο Άγιος Φανούριος, που φανέρωσε τα σπάνια αυτά κομμάτια

Κατά την κυριακάτικη βόλτα στο Μοναστηράκι θα δεις ανάμεσα στα άλλα αντικείμενα ακροκέραμα σπάνια και κοινά, ακροκέραμα καλοδιατηρημένα ή κατεστραμμένα, ακροκέραμα ακριβά ή φθηνά. Αυτούς τους σπάνιους Ερμήδες όμως δύσκολα θα τους ξαναβρείς.

Εμείς οι Νεοέλληνες είμαστε ένας απίθανος λαός. Αφού αναγεννηθήκαμε και πετάξαμε από πάνω μας τα οθωμανικά φέσια και σαλβάρια, ντυθήκαμε ευρωπαϊκά και κοσμήσαμε τα σπίτια μας με Ερμήδες, Δίες, Αθηνές και άλλα αρχαιοπρεπή. Κάποια στιγμή τα βαρεθήκαμε κι αυτά, τα γκρεμίσαμε και βάλαμε στη θέση τους μπετά, γυαλί και αλουμίνιο. Κάποια Ερμάκια γλύτωσαν από την κατεδάφιση, αλλά είχαν την τύχη των εικονιζομένων, αποδεικνύοντας πως ο λαός που επαίρεται για την καταγωγή του από τους Ικτίνους και τους Φειδίες, είναι ο ίδιος λαός για τον οποίον δημιουργήθηκε ο όρος «νεοελληνική κακογουστιά». 
Αλήθεια πάντως, ποια βαθύτερη καλλιτεχνική αναζήτηση οδηγεί ορισμένους ανθρώπους να μετατρέπουν τα ακροκέραμα σε καρναβάλια;

«Τι του λείπει του ψωριάρη; φούντα με μαργαριτάρι!»

Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, η παρουσία της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια της Μεγαλονήσου, ειδικά μετά τα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1974. Δυστυχώς όμως η παρουσία του ελλαδικού στρατιωτικού σώματος στο νησί χαρακτηρίζεται από την καραβανάδικη αισθητική επιπέδου χουντικών εορτών στο Παναθηναϊκό Στάδιο, λαμπρό δείγμα της οποίας είναι αυτή η πύλη. Έστησαν που έστησαν τις κολώνες και τα αετώματα, έβαλαν που έβαλαν τα μαρμάρινα ακρωτήρια, δεν τα έβαζαν τουλάχιστον σωστά! Τα πλευρικά ακρωτήρια κοιτούν προς τα μέσα! Λεπτομέρειες, θα πει κανείς. Λεπτομέρειες, αλλά από αυτές κρίνεται η συνολική κατάσταση αυτού του κράτους, που έχει απωλέσει τελείως το μέτρο και την αρμονία. Και δυστυχώς, μάλλον οριστικά...

 

Ένας εξαιρετικός αθηναϊκός Ερμής

Δείγμα ξαιρετικής κεραμοπλαστικής ο γωνιακός Ερμής, δεν είναι ο αντίστοιχος των μετωπαίων ακροκεράμων αυτού του κτηρίου

Το ανακαινισμένο κτήριο βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο της Αθήνας, χαμένο μέσα στις πολυκατοικίες

Το μετωπιαίο αντίστοιχο είναι αυτό, που το βρίσκουμε πακτωμένο με τσιμέντο ανάμεσα σε σύγχρονα βιομηχανικά κεραμίδια σε συνοικία της Αθήνας

Ο ιδιοκτήτης της οικίας είχε ασφαλώς μεράκι και διάθεση να δημιουργήσει κάτι ωραίο. Το τελικό αποτέλεσμα του στεγάστρου επάνω από την είσοδο της μονοκατοικίας του όμως απέχει πολύ από το να χαρακτηρισθεί ωραίο. Τα ακροκέραμα που αγόρασε από τις μάντρες υλικών κατεδαφίσεως στενάζουν μέσα στο τσιμέντο

Η οικία Τσοποτού στη γωνία Πειραιώς και Μενάνδρου

Η οικία Τσοποτού, στη γωνία των οδών Πειραιώς και Μενάνδρου, χτίστηκε το 1870. Μεγαλύτερη σε διαστάσεις από την οικία της οδού Μονής Αστερίου και χτισμένη σε κεντρικό σημείο της πόλεως, όχι μακριά από την Ομόνοια, έστρεφε προς τα έξω την καλαισθησία του ιδιοκτήτη της. Δυστυχώς κατεδαφίστηκε το 1971, για να δώσει τη θέση της σε άλλο ένα άσχημο αθηναϊκό τσιμεντόκουτο

Πριν την κατεδάφισή της πρόλαβε και την απαθανάτισε με το χρωστήρα του ο ζωγράφος Νίκος Εγγονόπουλος

Αεροφωτογραφία της περιοχής, όπου φαίνεται η σημερινή πολυώροφη οικοδομή. Απέναντι, στο χώρο του πάρκινγκ, βρισκόταν άλλη νεοκλασσική οικία 

Η περιοχή θυμίζει σκηνικό φρίκης. Η ζωγραφιά στη μεσοτοιχία δεν προσφέρει τίποτε στην τραυματισμένη πόλη

Πληροφορίες: Κτηριοθήκη και Δημοθοινία.