Εδώ τελειώνει η ιστορία

Η οικία Βασιλείου Λεονταρίτη όπως φαίνεται από το δρόμο. Μπροστά το πηγάδι με το καλοχτισμένο πέτρινο φίλιατρο, που χρησιμοποιούσαν και οι περαστικοί. Από πάνω του στέκει ο πλάτανος. Το παρατημένο καρπούζι εντείνει την εικόνα εγκατάλειψης

Στα αριστερά του δρόμου που οδηγεί από την εθνική οδό στο Κατάκολο, ο περαστικός αποκλείεται να μη γυρίσει το βλέμμα του προς το ερειπωμένο σπίτι που στέκει στην κορυφή του ομαλού λόφου. Είναι το εξοχικό σπίτι που έχτισε ο Πύργιος ιατρός Βασίλειος Λεονταρίτης στα τέλη του δεκάτου ενάτου αιώνα, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ.

Δεν μπήκαν ποτέ ακρωτήρια, δεν απέκτησε ποτέ ακροκέραμα, δεν ήταν καν σοβατισμένο, εκτός από τη ζώνη του γείσου. Παρ' όλα αυτά διέθετε όλη τη στιβαρότητα του νεοκλασσικισμού. Και την έχει ακόμη, παρά την οικτρή εικόνα που παρουσιάζει

Ο Σάξων αρχιτέκτων σχεδίασε ένα σχετικά μικρό κτήριο, ιδανικό για τον παραθερισμό της οικογένειας. Η θέση του ωστόσο το καθιστούσε ιδιαίτερα επιβλητικό. Από τα ανατολικά παράθυρά του φαίνονταν ο Πύργος, τα κοντινά χωριά και τα βουνά της Αρκαδίας και της Μεσσηνίας, ενώ προς τα δυτικά ήταν η καλύτερη θέα: οι ορεινοί όγκοι της Ζακύνθου και της Κεφαλονιάς, πίσω από τους οποίους ο ήλιος χανόταν στο Ιόνιο. Μια μικρή πινελιά νεοκλασσικισμού είχε προστεθεί στο ήρεμο αγροτικό τοπίο.

Απλά στριφτά σιδερένια φουρούσια στήριζαν τον εξώστη που εβλεπε προς το νότο. Αυτά δεν μπόρεσαν να τα ξεκολλήσουν οι γύφτοι. Αντιθέτως, δεν έμεινε ούτε ίχνος πλάκας στο δάπεδο του ισογείου. Ούτε καν τα τούβλα κάτω από τα παράθυρα δεν γύτωσαν

Η οικογένεια του γιατρού χάθηκε στα χρόνια του Εμφυλίου και έκτοτε το σπίτι δεν χάρηκε πραγματικό νοικοκύρη. Για χρόνια έμειναν εκεί αγρότες, μέχρι την οριστική εγκατάλειψή του. Ακολούθως παραδόθηκε στη σταδιακή φθορά. Ωστόσο ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί τοπόσημο της περιοχής και αντικείμενο θαυμασμού των περαστικών.

Αμέτρητοι ταξιδιώτες το έχουν φωτογραφήσει και πολλοί ζωγράφοι έχουν στήσει μπροστά του το καβαλέττο τους. Το ίδιο όμως δεν θα γλυτώσει από την κακή του μοίρα. Ήταν ένα όμορφο, αλλά άτυχο σπίτι

Ο σεισμός του Μαρτίου 1993 κατάφερε σημαντικά πλήγματα στο κτήριο. Παρ' όλα αυτά προς στιγμήν φάνηκαν ελπίδες ότι θα ξαναζωντάνευε. Εμφανίστηκαν ενδιαφερόμενοι αγοραστές, πρόθυμοι να το επαναφέρουν στην αρχική του μορφή. Η συμφωνία με τον πρώτο έμεινε στις χειραψίες και επελέγη ο δεύτερος. Αυτός πριν καν ξεκινήσει τις εργασίες, φρόντισε να φυτέψει νέα κουκουναριά στη θέση της παλιάς, που είχε ξεραθεί. Κάτι όμως πήγε στραβά και πάλι όλα σταμάτησαν, αν και είχαν βρεθεί μέχρι και τα αρχικά σχέδια του Τσίλλερ. Πιθανότατα το πρόβλημα δεν ήταν οικονομικό, αλλά η εγκατάσταση ακριβώς απέναντι μονάδας ξηραντηρίων. Κανείς δεν επενδύει τα χρήματά του για να βλέπει τον ήλιο να δύει πίσω από σιλό, να ακούει όλο το βράδυ το θόρυβο των μηχανημάτων και των φορτηγών και να κυνηγάει ποντίκια!

Αύγουστος 1999: η γέρικη κουκουναριά στέκει ακόμη στη θέση της. Τότε υπήρχαν ελπίδες να ξαναζωντανέψει. Πλέον τώρα έχουν χαθεί όλες

Κάθε χειμωνιάτικη καταιγίδα και κάθε σεισμική δόνηση φέρνουν το άτυχο κτήριο πιο κοντά στην κατάρρευση. Μια κατάρρευση που θα είναι ένα ακόμη τέλος για το νεοκλασσικισμό του Πύργου.

Πληροφορίες από το ιστολόγιο Βυτιναίικα.
   

Η έπαυλη Φιλάρετου Καλτσίδη στο Βασιλίτσι Μεσσηνίας

Η είσοδος της εντυπωσιακής έπαυλης που είχε χτίσει στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο Αμερικανός αρχιτέκτονας και καλλιτέχνης Κάρολος Σιουπ (φωτο ΕΘΝΟΣ.gr

Χτισμένη στη βραχώδη μεσσηνιακή ακτή, η έπαυλη θυμίζει παλάτι της κεντρικής Ευρώπης. Θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρείται ένα από τα νεώτερα μνημεία της χώρας και ίσως την καλύτερη απάντηση στη χυδαία νεοπλουτίστικη αρχιτεκτονική των τελευταίων δεκαετιών, που κατέστρεψε μοναδικής ομορφιάς τοπία και οικισμούς 

Η πανέμορφη θερινή κατοικία του Ρωσοπόντιου μεγιστάνα είναι κτισμένη σε έκταση περίπου σαράντα στρεμμάτων δίπλα στο χωριό Βασιλίτσι, κοντά στην Κορώνη. Το κτήμα ανήκε στο διάσημο Αμερικανό αρχιτέκτονα Κάρολο Σιουπ, ο οποίος είχε χτίσει μία ιδιαίτερα καλόγουστη βίλα που στα τέλη της δεκαετίας του ’80 φωτογραφήθηκε για τα περιοδικά Architectural Digest και House and Garden

Πληροφορίες για τον πλουσιότερο Έλληνα του κόσμου από τις ιστοσελίδες ΕΘΝΟΣ.gr και iefimerida.

Απίθανα μουστάκια στη σκεπή

Αυτός ο τύπος ασφαλώς δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί «Δίας» με τέτοιο μουστάκι. Θα τον πούμε επομένως απλώς «γέρο»

Μοιάζει και με καλόγερο!

Ο κεραμοπλαστικός διάκοσμος της στέγης περιλαμβάνει, εκτός από τους γέρους, ανθέμια και κόρες πατρινής προελεύσεως

Αρκετά ακροκέραμα έχουν υποστεί φθορές

Το γνωστό από την αχαϊκή πρωτεύουσα επίκρανο με την κόρη που παίζει έγχορδο όργανο. Πιθανότατα είναι σε δεύτερη χρήση στην παρούσα οικία. Το ίδιο μάλλον συμβαίνει και με τα ακροκέραμα

Το σπίτι με τα δύο αετώματα στην Κυπαρισσία

Νεώτερο ορειχάλκινο ρόπτρο και περίτεχνη σιδεριά με ρόδακες στους φεγγίτες της κυρίας εισόδου

Η εκλεκτικιστική είσοδος της οικίας

Εκτός από τα γείσα, η υπόλοιπη τοιχοποιία είναι ασοβάτιστη και η εμφανής λιθοδομή είναι άριστα κατεργασμένη. Το στοιχείο αυτό, καθώς και το χαρούμενο σχέδιο της προσόψεως, δίνουν στην οικία έναν ευχάριστο εξοχικό αέρα. Δυστυχώς τα εναέρια καλώδια κατέστρεψαν και αυτή τη φωτογραφία

Η αυλόθυρα αριστερά της οικίας

Το παλιό σχολείο της Κυπαρισσίας

Καλόγριες με τα αρχικά Ν Π Π στην πλίνθο

Πλήρης εγκατάλειψη. Κρίμα για τη συμπαθητική πόλη

Το σπίτι με το σαχνισί στην Άνω Πόλη της Κυπαρισσίας

Πλατύ ξύλινο νεοκλασσικό γείσο, υποστηριζόμενο από ξύλινους γεισίποδες. Στις γωνίες ξύλινες ψευδοπαραστάδες με επίκρανα που συνδυάζουν το λαϊκό με το νεοκλασσικό. Σαχνισί με νεοκλασσικά στοιχεία είναι ομολογουμένως εξαιρετικά σπάνιο. Κατά συνέπεια θα έπρεπε να μην έχει φθάσει στην παρούσα κατάσταση

Το ξύλινο επίκρανο

Η βάση της ψευδοπαραστάδας με λαϊκό σχέδιο που θυμίζει άνθος ή τον ήλιο

Ολόκληρη η δεξιά ψευδοπαραστάδα

Το κάτω μέρος της κορνίζας του παραθύρου

Το παράθυρο με την πλατιά ξύλινη κορνίζα

Η θύρα του ισογείου με πλούσιο ξύλινο διάκοσμο και απλοϊκό σιδερένιο φεγγίτη

Το σαχνισί, από το οποίο εξείχε κι άλλο μικρός εξώστης

Η πρόσοχη του υπό κατάρρευση κτηρίου στο δρόμο που οδηγεί στο κάστρο της Αρκαδιάς

Αρχοντικό του 1878 στην Άνω Πόλη της Κυπαρισσίας που περιμένει αγοραστή

Ο ημικυκλικός φεγγίτης και η καλοδουλεμένη πέτρινη κορνίζα της εισόδου

Η χρονολογία 1878

Πολυτελής και ψηλή η δίφυλλη ταμπλαδωτή θύρα της εισόδου

Ο μεγάλος εξώστης στο δεξιό τμήμα της οικίας

Ο μικρός εξώστης στα αριστερά

Εσωτερικό παράθυρο - φωταγωγός  και μία γάτα που ανησύχησε από την ξαφνική κίνηση στο έρημο ερείπιο

Το εσωτερικό της οικίας. Ο αγοραστής εκτός από μεράκι πρέπει να διαθέτει πολύ χρήμα, για να βάλει εδώ μέσα τάξη

Θέα από το μεγάλο εξώστη προς το ηρώον και το λιμάνι της Κυπαρισσίας

Θέα από το μικρό εξώστη

Η πρόσοψη του αρχοντικού. Πιθανότατα το δεξιό τμήμα προηγείται χρονικά του αριστερού

Δεν πρόκειται να ξανανοίξει

Πατρινά επίκρανα σε δεύτερη χρήση

Κούκλες οι πατρινές, αλλά εγκληματική η στερέωση στον τοίχο με βίδες. Καλά, ποιος το σκέφθηκε;

Η οικία με τα βιδωμένα επίκρανα

Το εγκαταλελειμμένο μαγαζάκι

Περίτεχνα τα φουρούσια της μαρκίζας που προστάτευε τους πελάτες από τα καιρικά φαινόμενα

Κρίμα που παραμένει κλειστό