Φωτογραφίζοντας το ερείπιο με τα «κτερίσματα»

Ένας μοναχικός Ερμής ακουμπισμένος στο δάπεδο του εξώστη είναι το μοναδικό ακροκέραμο που γλύτωσε

Ταβέρνα «Το δελφίνι»: περίεργο όνομα για μια πόλη που βρίσκεται στη μέση του κάμπου

Ανεπιτυχής προσπάθεια αποκολλήσεως της πινακίδας της Αγορανομίας

Το μέλλον σχεδόν προδιαγεγραμμένο

Καθώς φωτογράφιζα το συγκεκριμένο ερειπωμένο κτήριο σε κάποιο δρόμο του κέντρου της Αμαλιάδας, μια γυναίκα της γειτονιάς με ρώτησε γιατί το φωτογραφίζω. Καμμιά φορά η πιο απλή ερώτηση μοιάζει δύσκολο να απαντηθεί. Τι να της πω, ότι το φωτογραφίζω για το ιστολόγιό μου; Πριν προλάβω να σκεφθώ κάτι απλό και εύπεπτο, έσπευσε να δώσει μόνη της την απάντηση - ερώτηση: «φωτογραφίζεις "κτερίσματα";»
Κατάλαβα ότι εννοούσε τα ακροκέραμα. Γνώριζε ότι είχε γλυτώσει μόνο ένα, και αυτό ακουμπισμένο στο μαρμάρινο μπαλκόνι. Πάλι δεν περίμενε την απάντησή μου. Αμέσως έσπευσε να με ενημερώσει ότι κατά τη διάρκεια των εργασιών σε παρακείμενο κτήριο, ένα βράδυ εξαφανίστηκαν όλα. Ήξερε μάλιστα ποιος το έκανε. Ένας Αλβανός, για να διακοσμήσει το μαγαζί του! Το ήξερε, αλλά φοβόταν να τον καταγγείλει. Αλβανός είναι αυτός, δεν ξέρεις τι κακό μπορεί να σου κάνει!
Η ιστορία της γυναίκας είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα. Τι σημασία είχε άλλωστε αν τα ακροκέραμα τα είχε κλέψει Αλβανός, Έλληνας ή Κινέζος. Μου είχε μείνει στο μυαλό η λέξη «κτερίσματα». Όπως οι αρχαίοι τοποθετούσαν γύρω από το νεκρό τα κτερίσματα που θα τον συντρόφευαν στην άλλη ζωή, έτσι κι εκείνος ο μοναχικός Ερμής στο μπαλκόνι, που ήταν σαν φυλακισμένος πίσω από τα κάγκελα, έμοιαζε με το κτέρισμα που θα συνόδευε το νεκρό, εγκαταλελειμμένο κτήριο μέχρι την κατεδάφισή του.