Η βίλλα Δρακοπούλου στα Άνω Πατήσια

Ξύλο και γύψος χρησιμοποιήθηκαν για τη διακόσμηση των μεγάλων γείσων της οικίας. Αριστερά διακρίνεται ένα καρφί που συγκρατούσε στο ξύλο τη γύψινη φρίζα με τα φύλλα δρυός και τα βελανίδια

Γύψινο επίκρανο. Ο γύψος χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον από τους αρχιτέκτονες του εκλεκτικισμού, ως υλικό πιο ελαφρύ και εύπλαστο από τον πηλό

Άλλα γύψινα διακοσμητικά περιβάλλουν το παράθυρο

Η οικία είναι ελαφρά κατασκευή από ξύλο καλυμμένο με επίχρισμα

Ο εξαγωνικός πύργος με τα επίπεδα κεραμίδια, μια προσπάθεια εξευρωπαϊσμού σε μία χώρα που, απ' ό,τι φαίνεται, άφησαν ανεξίτηλα τα ίχνη τους οι Βάνδαλοι, οι Έρουλοι και οι Οθωμανοί

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης κανείς δεν θα ασχολείτο με τη βίλλα Δρακοπούλου, επειδή τέτοια κτήρια υπάρχουν και στην πιο ασήμαντη κωμόπολη. Στην Αθήνα του τσιμέντου όμως, κάθε τέτοιο δείγμα αρχιτεκτονικής είναι πολύτιμο

Το εγκαταλελειμμένο βάθρο δίπλα από το ερείπιο κάνει το θέαμα ακόμη πιο θλιβερό

«Το πιο ενδιαφέρον από τα κτήρια είναι η έπαυλη Δρακόπουλου, αξιόλογο δείγμα εκλεκτικισμού του τέλους του 19ου αιώνα», περιγράφει στις 8 Δεκεμβρίου 1982 το Κεντρικό Συμβούλιο Χωροταξίας, στην εισήγησή του προς τον υπουργό. «Είναι κεραμοσκεπές με δίρριχτη με μεγάλες κλίσεις στέγη. Νοτιοδυτικά του κτηρίου υπάρχει εξαγωνικός πύργος και γύρω από αυτόν στεγαστός εξώστης ξύλινης κατασκευής με ξύλινο κιγκλίδωμα...»

«Ένα δεύτερο ενδιαφέρον κτήριο βρίσκεται στην πλευρά της Πατησίων. Είναι νεοκλασσικό με συμμετρία αξονική στις όψεις. Εχει κεραμοσκεπή που καταλήγει σε απλό γείσο και κάτω από αυτό, ανάμεσα στα ανοίγματα, φέρει διακοσμητικές σταγόνες απλής μορφής...», συνεχίζει η ίδια εισήγηση

Απομεινάρια της κρήνης

«Το τρίτο ενδιαφέρον κτήριο έχει την κύρια όψη στην οδό Πατησίων. Είναι διώροφο νεοκλασσικό με συμμετρία αξονική. Στο μέσο της κύριας όψης φέρει αξονικό κιγκλίδωμα απλής μορφής και μαρμάρινα φουρούσια...». Εδώ στεγάζονταν τα γραφεία της εριουργίας. Ο κενός χώρος μπροστά στη φωτογραφία καταλαμβανόταν από το κυρίως κτήριο του εργοστασίου που κατεδαφίστηκε

Η είσοδος από την οδό Πατησίων

Ο Έλληνας είναι μια περίεργη ράτσα: αφού πρώτα με κόπο χτίζει, στη συνέχεια με μεγάλη ευκολία γκρεμίζει. Είναι ικανός για το καλύτερο και το χειρότερο: μετά από χρόνια δουλείας χτίζει πόλεις κοσμήματα και λίγα χρόνια αργότερα τις μετατρέπει σε κόλαση μπετόν, ζέστης και άγχους. Λοξοκοιτάζει δε πάντα προς το γείτονα: αφού καλύψει κάθε διαθέσιμο χώρο της δικής του ιδιοκτησίας με τσιμέντο, μετά διεκδικεί από τους διπλανούς «πνεύμονες πρασίνου», όταν ο ίδιος δεν έχει ούτε μια γλάστρα στο μπαλκόνι του. Έχει και μία ανεξήγητη σχέση με την εξουσία: εκλέγει ανθρώπους σαν και αυτόν ή χειρότερους και μετά αρχίζει τα παράπονα για την ανεπάρκειά τους ή την εγκληματική συμπεριφορά τους. Και αν αυτοί οι φαύλοι εξουσιαστές κάνουν κάποιο έργο, το αφήνει στην τύχη του και όταν καταστραφεί, αρχίζει πάλι τη γκρίνια.




Η περιοχή των Πατησίων είναι μία κραυγαλέα απόδειξη των ανωτέρω. Από βόρειο προάστιο της Αθήνας και εξοχή, μετετράπη σε κόλαση πολυκατοικιών. Για να αναπνεύσουν οι τσιμεντόπληκτοι κάτοικοι, άρχισαν να διεκδικούν τους χώρους των εγκαταλελειμμένων εργοστασίων που ανήκαν στο κράτος. Το κράτος και ο δήμος όμως βρίσκουν την ανοικοδόμηση πλέον κερδοφόρα για αυτούς από τα πάρκα και τις πλατείες. Ακολουθούν χαρακτηρισμοί και αποχαρακτηρισμοί, κατεδαφίσεις εν μέση νυκτί, επιτροπές κατοίκων, καταλήψεις και άλλα νεοελληνικά φαιδρά. Καμμιά φορά ανάβουν τα αίματα και πέφτει μπουρλότο.


Κάπως έτσι έγινε με την Εριουργία Δρακοπούλου, στον αριθμό 356 της οδού Πατησίων. Σήμερα το κτήμα Δρακοπούλου στα Άνω Πατήσια είναι μια περιοχή που φοβάσαι να διαβείς. Κι αν το αποτολμήσεις, θα δεις ερείπια, σκουπίδια, εγκατάλειψη. Και μάλλον δεν θα θελήσεις να ξαναπάς.

Περισσότερα για το ιστορικό του κτήματος Δρακοπούλου στην «Καθημερινή» και το Παρατηρητήριο Ελεύθερων Χώρων Αθήνας - Αττικής .