Τα πρώτα γενέθλια

Ερμήδες στη στέγη φτωχικής αθηναϊκής μονοκατοικίας

Γεννήθηκα αγαπώντας τον κλασσικισμό και το νεοκλασσικισμό. Από μικρός παρατηρούσα αυτά τα κτήρια που οι άλλοι αποκαλούσαν «παλιατζούρες», «τρώγλες» και «σαράγια». Για μένα ήταν κάτι παραπάνω από απαξιωμένα ερείπια και από μπάζα που έριχναν στο έδαφος οι μπουλντόζες. Μου άρεσαν περισσότερο από τα τσιμεντένια κουτιά στα οποία έμενε η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Από εκείνα τα σπίτια την προσοχή μου τραβούσαν κυρίως τα μαρμάρινα μπαλκόνια με τα φουρούσια.

Πάντα μου άρεσε να παρατηρώ από το αυτοκίνητο τις μάντρες  -τότε πολλές- στην Κηφισίας. Όμως ποτέ δεν είχα σταματήσει να μπω σε κάποια. Αυτό συνέβη όταν ήμουν έφηβος, οπότε πήγα σε μία μάντρα κοντά στην Αγία Βαρβάρα του Χαλανδρίου. Και εκεί με προσέλκυσαν τα μάρμαρα και τα μαντέμια. Στα ακροκέραμα δεν έδωσα καμμία σημασία.

Είδα το σεισμό της Καλαμάτας το ’86 από την τηλεόραση. Στο σεισμό του Πύργου το ’93 σπούδαζα στο εξωτερικό και έμαθα τα νέα από το τηλέφωνο. Όταν επέστρεψα λίγες μέρες μετά, πήρα τη φωτογραφική μηχανή και φωτογράφησα χωρίς ανάπαυση τα ραγισμένα σπίτια που θα ισοπεδώνονταν λίγες μέρες μετά. Μέσα σε κάτι ερείπια βρήκα ένα μικρό θραύσμα από επίκρανο, ένα κομμάτι από ρόδακα. Το μάζεψα, αν και δεν είχε καμμία αξία, και το έχω ακόμη.

Απέκτησα το πρώτο μου ακροκέραμο πριν πριν δύο χρόνια, όταν ένας φίλος παλιατζής μου ζήτησε να αγοράσω κάτι για να του κάνω σεφτέ. Του ξανάκανα σεφτέ, αγόρασα και μερικά άλλα για τη βιβλιοθήκη μου και τελικά έφθασα τα δέκα. Από εκεί και πέρα άρχισε η συλλογή και βεβαίως η παρατήρηση των ακροκεράμων, που μέχρι τότε με άφηναν μάλλον αδιάφορο. Ήταν όμως αργά για να ξεκινήσει μία σοβαρή συλλογή ακροκεράμων. Έτσι περιορίστηκα στην παρατήρηση και φωτογράφηση όσων παραμένουν στη φυσική τους θέση, στις στέγες.

Κάπως έτσι ήρθε και η ιδέα του ιστολογίου πριν ένα χρόνο. Το σκεπτόμουν καιρό, ρώτησα και μερικούς γνωστούς που με ενθάρρυναν και τελικά σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο ακριβώς, ήρθε η πρώτη ανάρτηση. Το ιστολόγιο των ακροκεράμων είχε ξεκινήσει το ταξίδι του στη μπλογκόσφαιρα.

Μέσα σε ένα χρόνο πραγματοποιήθηκαν τριακόσιες εξήντα πέντε αναρτήσεις και έγιναν περίπου είκοσι χιλιάδες επισκέψεις. Είκοσι τρία άτομα έχουν εγγραφεί στην παρακολούθηση και έχω κάνει πολλές τηλεφωνικές συζητήσεις επί των αναρτήσεων. Έχω δεχθεί πολλές ερωτήσεις για την προέλευση των φωτογραφιών και προτάσεις για ανταλλαγές. Στις πρώτες είμαι φειδωλός, στις δεύτερες ανοικτός. Κυρίως όμως από αυτή την ενασχόληση έχω κάνει φίλους.

Τελευταία υπάρχει μία κάμψη στο πλήθος των αναρτήσεων. Αυτό οφείλεται στις επαγγελματικές υποχρεώσεις και στη χαλαρότητα του καλοκαιριού. Έγινε όμως και λίγο εσκεμμένα, για να δω πώς τρέχει η επισκεψιμότητα όταν δεν υπάρχουν αναρτήσεις. Τρέχει μια χαρά, αν ληφθεί υπ’ όψιν η εξειδικευμένη θεματολογία του ιστολογίου.

Ας μην ξεχνάμε τα φουρούσια. Βρήκαν και αυτά, όπως και τα ρόπτρα και τα άλλα διακοσμητικά στοιχεία, τη δική τους θέση στο ιστολόγιο των ακροκεράμων. Ό,τι άλλο ομόρφαινε τις κατοικίες και τις ζωές των ανθρώπων, έχει θέση στο ιστολόγιο των ακροκεράμων. 

Καλή μας συνέχεια!