Τα λεγόμενα ρωμαϊκά - στην πραγματικότητα βιομηχανικά - κεραμίδια είναι υπεύθυνα για την αλλοίωση πολλών δημοσίων κτηρίων, εκκλησιών, μοναστηριών και οικιών σε αυτή τη χώρα της αδιαφορίας και των εύκολων λύσεων. Ενώ τα ακροκέραμα έμπαιναν μπροστά από την προτελευταία σειρά κεραμιδιών για να φράσσουν το κενό ανάμεσα στους στρωτήρες - λούκια και τους καλυπτήρες - καπάκια, το εικονιζόμενο έχει στερεωθεί με τσιμέντο επάνω στη ράχη του κεραμιδιού. Εκτός του ότι ο εναγκαλισμός της πατρινής κόρης με το μπετό στο μέλλον θα αποδειχθεί θανατηφόρος, αυτή δεν αποτελεί πλέον ακροκέραμο, αλλά επικέραμο! |
2 σχόλια:
Δε βλέπεις οτι δε χωράει απο κάτω;
Αν τα έβαζαν απο κατω θα έπρεπε να φάνε με τροχο τη βαση για να τα λεπτύνουν και αυτό θα ήταν πραγματικά μια μη αναστρέψιμη ζημιά.
Στην επόμενη ανακαίνηση υπάρχουν 10 τρόποι να τα αποσπάσεις χωρίς να πάθουν το παραμικρό.
Βέβαια κι αυτή η εικόνα είναι γελοία και το ένστικτό μου μου λέει οτι τα μισα θα ξεκολήσουν μόνα τους με μια παγωνιά πόλύ πριν την επόμενη ανακαινιση.
Η χρήση των βιομηχανικών κεραμιδιών στα παραδοσιακά κτήρια έχει καταστεί σε πολλές περιπτώσεις αναγκαίο κακό. Στην περίπτωση ωστόσο παρουσίας ακροκεράμων, θα μπορούσε το πρόβλημα να λυθεί με έναν απλό τρόπο: με τοποθέτηση μίας σειράς στρωτήρων βυζαντινού τύπου, επάνω στους οποίους θα προσαρμόζονταν τα ακροκέραμα. Δεν είναι δική μου ιδέα, το έχω δει και το αποτέλεσμα είναι τέλειο.
Καλό θα ήταν επίσης η στερέωση των ακροκεράμων να μη γινόταν με σκέτο τσιμέντο αλλά με ασβεστοκονίαμα, το οποίο και στήριξη προσφέρει και εύκολα αφαιρείται.
Δυστυχώς αυτά είναι ψιλά γράμματα στη χώρα της ανευθυνότητας...
Δημοσίευση σχολίου