Εγκαταλελειμμένη οικία στην οδό Παλαμά της Αμαλιάδας

Οικονομική στενότητα των αρχών του 20ού αιώνα: παρ' όλη την εκλεκτικιστική αρχιτεκτονική σύλληψη, η παρούσα οικία δεν καλύφθηκε ποτέ με επίχρισμα. Αυτό θα έπρεπε να είχε γίνει όχι μόνο για αισθητικούς λόγους, αλλά πρωτίστως για λειτουργικούς: η πέτρα της περιοχής είναι αδιαμόρφωτος ψαμμίτης που χαράζεται με το νύχι και δεν είναι καλό να μένει εκτεθειμένη στην υγρασία. Η σιδηροδοκός είναι το ενδιάμεσο στάδιο ανάμεσα στην παραδοσιακή ξυλοδεσιά και στο τσιμεντένο σενάζ που εφαρμόστηκε και στις πέτρινες οικοδομές από τη δεκαετία του 1920. Το γείσο, από πλάκες και τούβλα, έμεινε ομοίως ανεπίχριστο και στην τύπου Μασσαλίας κεραμοσκεπή δεν τοποθετήθηκαν ποτέ ακροκέραμα. Το σπίτι άντεξε τους σεισμούς, όχι όμως και η γωνία του γείσου

Πινακίδες ασφαλιστικών εταιρειών: η επάνω είναι δυσδιάκριτη, η κάτω αναγράφει «Φοίνιξ Βιέννης»

Το ίδιο διακοσμητικό σχέδιο με την οικία της οδού Όθωνος - Αμαλίας

Το ίδιο φουρούσι. Ψώνισαν από το ίδιο μαγαζί...

Αντί για τα συνήθη περίτεχνα φουρούσια, απλές σιδηροδοκοί συγκρατούσαν τα υπόστεγα των καταστημάτων

Το αέτωμα παραμένει στη θέση του, όχι όμως και το πορτόνι

Χαμένη μέσα στις σύγχρονες οικοδομές και χτυπημένη από τους σεισμούς και την οικονομική κρίση, η πέτρινη οικία δεν μπορεί να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, κι ας απέχει λίγα μόλις μέτρα από το Δημαρχείο της πόλεως