Με τα ρούχα αιματωμένα
ξέρω, ότι έβγαινες κρυφά,
να γυρεύης εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή τον δρόμο επήρες,
εξανάλθες μοναχή·
δεν είν' εύκολαις η θύραις,
εάν η χρεία ταις κουρταλεί.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ' ανάσασιν καμμιά·
άλλος σου έταξε βοήθεια,
και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, ωϊμέ! σ’ την συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε ναύρης τα παιδιά σου,
σύρε», ελέγαν οι σκληροί.
(Διονυσίου Σολωμού «Ύμνος εις την Ελευθερίαν», στροφές 9 - 12)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου