Κυρρήστου 8 Αέρηδες: Αμπίντ Εφέντη Χαμάμ, Λουτρό των Αέρηδων

Η είσοδος είναι από την οδό Κυρρήστου. Η πλευρά αυτή χτίστηκε το 1862 και έχει νεοκλασσική όψη. Ωστόσο οι σιδεριές των παραθύρων πριν την ανακαίνιση κοσμούνταν από μεγάλες λαμαρινένιες ημισελήνους, οι οποίες αφαιρέθηκαν για λόγους «εθνικούς» και εξαφανίστηκαν μετά την ελληνοτουρκική κρίση του Μαρτίου 1987

Νεοκλασσικός φεγγίτης προς την οδό Κυρρήστου

Τα ξύλινα αποδυτήρια και οι ζωγραφισμένες οροφές είναι βέβαιο ότι δεν θυμίζουν τουρκικό χαμάμ

«Μεσημέρι, δειλινό, πάει ο Φράγκος στο λουτρό», έλεγαν ειρωνικά οι παλαιοί Αθηναίοι. Πέρασαν αρκετά χρόνια μέχρι να υιοθετήσουν τις φράγκικες συνήθειες όσον αφορά το νερό και την καθαριότητα

Νεοκλασσικά πλακάκια στο δάπεδο των αποδυτηρίων

Ο θόλος με τα μικρά, συμμετρικά τοποθετημένα υαλόφρακτα ανοίγματα του τουρκικού τμήματος του λουτρού, που χάριζαν στο χώρο ένα γλυκό, χαλαρωτικό φωτισμό

Μαρμάρινη γούρνα με βρύση για το πλύσιμο. Το παλαιότερο τμήμα του χαμάμ προς την οδό Λυσίου χτίστηκε από τον Αμπίντ Εφέντη το 1501 

Και ένας τούρκικος απόπατος, για να μην ξεχνάμε τη συνεισφορά των Οθωμανών στον πολιτισμό

Η σιδερένια σκάλα οδηγεί σε μία μικρή ταράτσα για ρέμβη και κουτσομπολιό

Από την ταράτσα προσφέρεται μία ωραία θέα της Ακροπόλεως

Απομεινάρια βεσπασιανών στην κοντινή Ρωμαϊκή Αγορά. Πριν χρησιμοποιήσει ο πολίτης το δημόσιο αποχωρητήριο, έστελνε το δούλο του να ζεστάνει το κρύο μάρμαρο. Η χρήση ήταν κοινή και μάλιστα ο χώρος προσφερόταν για κοινωνική συναναστροφή. Κάτω από τις βεσπασιανές υπήρχε αποχέτευση για την απομάκρυνση των λυμάτων. Στη μέση του τετραγώνου που σχημάτιζαν οι βεσπασιανές, υπήρχε μικρή δεξαμενή με βατράχια, που με το θόρυβό τους κάλυπταν τους ανθρώπινους ήχους. Η κάθετη τομή μπροστά στην οπή ήταν για να μην ακουμπούν οι όρχεις στο μάρμαρο και κρυώνουν, ενώ το αυλάκι μπροστά στο δάπεδο ήταν για την ούρηση. Φυσικά ο αυτοκράτορας Βεσπασιανός δεν ήταν χαζός να συνδέσει την υστεροφημία του με τις δημόσιες τουαλέτες. Κάθε φορά που οι πολίτες χρησιμοποιούσαν τις βεσπασιανές για την ανάγκη τους, πλήρωναν φόρο. Από τους αρχαίους Έλληνες και τους Ρωμαίους η κουλτούρα του νερού και των λουτρών πέρασε στο Βυζάντιο και ακολούθως στους Οθωμανούς, χωρίς να χρειάζεται Παγκόσμια Ημέρα Νερού, όπως η σημερινή, για να τους το υπενθυμίζει 

Πληροφορίες: Αρχαιολογία της Πόλεως των Αθηνών, Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης.