 |
| Αποσαθρωμένο στέκει το ανθέμιο στη θέση του, δίπλα από τη δεξιά επί της οδού Αμερικής γωνία του κτηρίου |
 |
| Τα αποτελέσματα της εγκατάλειψης και του βανδαλισμού: ένα μόνο ακροκέραμο βρίσκεται στη θέση του, ενώ ένα άλλο είναι πεταμένο επάνσ στη στέγη. Από τα φουρουσάκια του γείσου δεν σώζεται κανένα |
 |
| Η πρόσοψη του κτηρίου επί της οδού Σταδίου, κρυμμένη πίσω απί δίχτυα και σκαλωσιές. |
 |
| Τα δύο ακίνητα θα μπορούσαν να είναι κόσμημα της περιοχής και μνημείο της Σταδίου που γκρεμίστηκε. Αντ' αυτού στέκουν θλιβερά και ετοιμόρροπα |
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιάννης Ρίτσος
Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους, μπορεί να `ναι κι από αίμα.
Όλο το κόκκινο στις μέρες μας είναι αίμα,
μπορεί να `ναι κι απ’ το λιόγερμα, που χτυπάει στον απέναντι τοίχο.
(τα κόκκινα σημάδια στο πεζοδρόμιο, εκεί που "λειτουργούσε" καταδιακασμένο ένα περίπτερο, είναι απ το αίμα της φαμίλιας πούναι θαμένη στον τετράγωνο τάφο που άφησε το περίπτερο- κελί θανάτου, όταν τους καταδίκασαν σε αργό,βασανιστικό θάνατο)
Κάθε δείλι τα πράγματα κοκκινίζουν πριν σβήσουν
και ο θάνατος είναι πιο κοντά. Έξω απ’ τα κάγκελα,
είναι οι φωνές των παιδιών, και το σφύριγμα του τρένου.
(έξω από τα κάγκελα αυτού του "νεοκλασικου" ερειπιώνα Νταχάου. τα ακροκέραμα π'ενθησαν πέφτοντας ένα ένα μέσα στη λίμνη από το αίμαι που έστησαν οι τραπεζίτες που "αγόρασαν" το μνημείο, αλλά δεν πρόσφεραν για την ταφή των νεκρών του ανίερου άγνωστου πολέμου της οδού του Σταδίου)
Κείνες τις ώρες, σφίγγεις το χέρι του συντρόφου σου,
γίνεται μια σιωπή γεμάτη δέντρα,
το τσιγάρο κομμένο στη μέση, γυρίζει από στόμα σε στόμα,
όπως ένα φανάρι που ψάχνει το δάσος, βρίσκουμε τη φλέβα
που φτάνει στην καρδιά της άνοιξης, χαμογελάμε.
(αυτοί δεν χαμογέλασαν για την καρδιά της άνοιξης.
Χαμογέλασαν όταν τα βόλια του συστημικού τραπεζικού κίτρινου
πυετού τρύπησαν τις καρδιές τους.
Βλέπετε, κύριε συλλέκτα, πρώτα κατεδαφίζουμε τους ανθρώπους και μετά τα κτήρια)