«Τι έχασε, τι έχει, τι της πρέπει» (*)

Αλεξάνδρου Σούτσου και Βουκουρεστίου: η οικία του ανακτορικού κηπουρού του Βασιλέως Όθωνος Φρειδερίκου Σμιτ (Friedrich Schmidt), ενός εκ των δημιουργών του Βασιλικού (τώρα Εθνικού) Κήπου

Άποψη της πολυκατοικίας του Μεσοπολέμου που βρίσκεται στην ίδια θέση

Πατησίων και Δεριγνύ: η οικία της Ηλέκτρας Κόντου, κτίσμα του 1904, από φωτογραφική λήψη του 1950. Εκατέρωθέν της οι πολυκατοικίες δείχνουν το μέλλον

Πατησίων και Δεριγνύ σήμερα

(*): στίχος από το ποίημα του Ιωάννη Πολέμη «Το Κρυφό Σχολειό».

Είναι γνωστό τι έχασε η Αθήνα μέσα στον εικοστό αιώνα και τι έχει. Είναι ένα τεράστιο, άγραφο κεφάλαιο τι της πρέπει. Η φτώχεια γεννά γκρίνια, η κρίση όμως γενννά ευκαιρίες. Δυστυχώς η Ελλάδα, η Αθήνα και οι άλλες πόλεις δεν έχουν ούτε ηγέτες με παιδεία και όραμα, ούτε επιστημονικό προσωπικό (αρχιτέκτονες, πολεοδόμους, πολιτικούς μηχανικούς) με διάκριση μεταξύ της τέχνης του χθες και του δικού τους «εγώ». Οι αρχιτεκτονικές μορφές του παρελθόντος εξακολουθούν  να θανατώνονται ή να κακοποιούνται, οι πόλεις να γίνονται όλο και πιο αποκρουστικές και οι άνθρωποι να βυθίζονται στο άγχος μίας ζωής χωρίς ομορφιά.