Το Παλαιό Μουσείο του Βερολίνου

Αετοί με ανοιγμένα φτερά αντικριστοί κατά ζεύγη κοσμούν το γείσο του μουσείου. Πίσω τους σε υψηλότερο επίπεδο δεσπόζουν οι Διόσκουροι 

Ιωνικό κιονόκρανο της κιονοστοιχίας

Η κιονοστοιχία, η παράταξη των ακροκεράμων και το αττικόν του κεντρικού αιθρίου με τους Διοσκούρους

Στη θέση γωνιακών ακροκεράμων γυναικείες μορφές

Όλη η πρόσοψη του μουσείου καταλαμβάνεται από κιονοστοιχία

Κορινθιακό κιονόκρανο από το εσωτερικό του μουσείου

Γενική άποψη του κτηρίου με τα εννέα ζεύγη αετών στην επίστεψη

Φωτογραφία του 1930 με τις έφιππες Αμαζόνες που αποκρούουν λέοντα και πάνθηρα (Πηγή: Bilderbuch Berlin)

Προοπτικό σχέδιο του Φρίντριχ Θίλε (Friedrich Thiele)

Όταν στις αρχές του 19ου αιώνα οι Έλληνες προσπαθούσαν να αναγεννηθούν ως έθνος και κράτος, οι Γερμανοί ήδη αντλούσαν από την κλασσική αρχαιότητα τον πλούτο της και τον ενσωμάτωναν στον δικό τους πολιτισμό. Αυτό γινόταν είτε αφομοιώνοντας την κλασσική παιδεία, είτε μεταφέροντας έργα τέχνης της αρχαιότητας που έρχονταν εκ νέου στο φως στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία. Το Παλαιό Μουσείο του Βερολίνου (Berlin Altes Museum) οικοδομήθηκε μεταξύ των ετών 1828 και 1830, προκειμένου να στεγάσει τη Συλλογή Αρχαιοτήτων του Βερολίνου (Antikensammlung Berlin), βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Καρλ Φρίντριχ Σίνκελ (Karl Friedrich Schinkel). Ως πρότυπο χρησιμοποιήθηκε η αθηναϊκή στοά, με τη συνεχή κιονοστοιχία καθ' όλο το μήκος της προσόψεως. Πιστός στα αρχαιοελληνικά πρότυπα, ο αρχιτέκτων τοποθέτησε στην επίστεψη εννέα ζεύγη αετών, αντικριστών ανά δύο, σε αραιή διάταξη. Με αυτό τον τρόπο ενσωματώθηκαν στην πρόσοψη του λαμπρού ιδρύματος η χάρη του ελληνικού ακροκεράμου με την αυστηρότητα του γερμανικού αετού.
Μετά τις καταστροφές που υπέστη κατά το βομβαρδισμό του Βερολίνου, το Παλαιό Μουσείο αναστηλώθηκε και σήμερα αποτελεί μέρος του συμπλέγματος της Νήσου των Μουσείων, που κοσμεί την πρωτεύουσα της Γερμανίας.