Το αθηναϊκό δράμα

Κριεζή και Τομπάζη, κοντά στην Πλατεία Κουμουνδούρου

Ήταν για χρόνια ερείπιο, ένα από τα πολλά της περιοχής. Πάντα όμως η κόγχη ανάμεσα στα παράθυρα τραβούσε το μάτι. Κάποια στιγμή την περίοδο της ολυμπιακής ευδαιμονίας μπήκαν οι σκαλωσιές, έγιναν οι εργασίες αποκαταστάσεως και το κτήριο σώθηκε. Η τελευταία πινελιά ήταν η καλύτερη και το κεραμιδί χρώμα ανέδειξε την ομορφιά. Η κόγχη βάφτηκε στο χρώμα του ουρανού και μέσα της τοποθετήθηκε μία υδρία. Η σκεπή απέκτησε πάλι ακροκέραμα και όλα έμοιαζαν αισιόδοξα.

Μία πιο ιδεατή και παραπλανητική άποψη

Όμως εδώ είναι Αθήνα, δεν είναι Βιέννη. Το ανακαινισμένο διαμαντάκι βρίσκεται σε μία από τις πλέον υποβαθμισμένες γειτονιές της πόλεως και ο περιβάλλων χώρος είναι φρικτός. Ευτυχώς που απέναντι βρίσκεται η Αρμενική Εκκλησία, οπότε υπάρχει μία διέξοδος στο μέτι. Στο φόντο προβάλλουν οι πολυκατοικίες της οδού Πειραιώς και μπροστά οι τέντες και οι επιγραφές του πάρκινγκ. Δίπλα ετοιμόρροπα ερείπια. Απέναντι γκράφφιτι. Η κίνηση προς την Πειραιώς συνεχής. Και όταν πέφτει το σκοτάδι, απλώνεται ο τρόμος. Γιατί λοιπόν να έρθει και να αγοράσει ή να νοικιάσει κάποιος εδώ; Δυστυχώς, το ενοικιαστήριο θα μείνει στα κάγκελα του μπαλκονιού για πολλά χρόνια ακόμη.
Σε αυτή την κατεστραμμένη χώρα, η κακή αρχιτεκτονική και η πολεοδομική αναρχία σκοτώνουν την αρχιτεκτονική υπεραξία. Είμαστε Μέση Ανατολή και όχι Ευρώπη και δεν κάνουμε τίποτε για να το αλλάξουμε αυτό.