Τιτανικός και ακροκέραμα

Μόλις είχα εντοπίσει δύο ωραία κομματάκια σε ένα παλαιοπωλείο όταν το μάτι μου έπεσε στην τσίγγινη διαφήμιση του παρθενικού - και τελευταίου - ταξιδιού του Τιτανικού, του πλοίου που έγινε το σύμβολο της φιλοδοξίας και του πεπερασμένου των ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Σαν σήμερα λοιπόν, πριν εκατό χρόνια ακριβώς, ξεκίνησε το πιο διάσημο και τραγικό ταξίδι της σύγχρονης ατμοπλοϊκής ιστορίας, αυτό που ταπείνωσε τον άνθρωπο στα πραγματικά, ανθρώπινα όριά του.
Τα τρία αντικείμενα, η διαφήμιση του ατελείωτου ταξιδιού, ο Ερμής και το ανθέμιο, είναι μάρτυρες τριών τραγωδιών. Η τραγωδία του Τιτανικού δεν είναι του παρόντος ιστολογίου. Τα δύο ακροκέραμα όμως είναι μάρτυρες του γιατί αυτή η χώρα κατάντησε ένας σύγχρονος Τιτανικός: επειδή το μέτρο και η αρμονία καταπατήθηκαν από το πάση θυσία κέρδος, που θεώρησε την παρουσία του πανίσχυρη και αβύθιστη, την αξία του τσιμέντου ανώτερη της ομορφιάς. Επειδή τα ακροκέραμα δεν στέκουν πλέον ψηλά στη θέση τους, αλλά στα πατώματα των παλιατζήδικων και τα λιγότερο άτυχα στα ράφια των συλλογών.  Επειδή η αντιπαροχή και τα μπετά είναι επί μισό τουλάχιστον αιώνα ο αποκλειστικός μοχλός αναπτύξεως της οικονομίας αυτής της χώρας, το προσιτότερο μέσον συναλλαγής με την εξουσία, την ίδια στιγμή που οι άλλες πολιτισμένες χώρες του κόσμου αμιλλώνται στην καινοτομία, στις υψηλές προδιαγραφές και στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνοχής και της ποιότητας ζωής. Όμως το όποιο κέρδος αποδείχθηκε προσωρινό και οι τσιμεντένιες πόλεις μας είναι πλέον χωρίς την υπεραξία που θα τους εξασφάλιζε η πολεοδομική και αρχιτεκτονική ποιότητά τους, σκέτα βάρη, κυψέλες άγχους, βίας και ασχήμιας. Και ως γνωστόν τα βάρη καταποντίζονται, παρασύροντας δικαίους και αδίκους.
Δεν είχα πάρει μαζί τη φωτογραφική μου μηχανή, λόγω συννεφιάς και κακοκεφιάς. Το κινητό ωστόσο έκανε τη δουλίτσα του, έστω και κατώτερης ποιότητας. Στον Τιτανικό άλλωστε δεν ταιριάζουν τα φλας.